آیا ارمغان همه گیری، صلح است - وبلاگ مطالعه

به گزارش وبلاگ مطالعه، گروه دنیا، جنگ یک تجارت پرریسک و به طور بالقوه بسیار پرهزینه است. جیئوفری بلینی، تاریخ نگار در کتاب دلایل جنگ نوشته است که بیشتر جنگ ها در مرحله آغازین یک ویژگی مشترک دارند و آن خوشبینی است. جنگاوران معمولاً در ابتدا درباره موفقیت های نظامی خود خوشبین و امیدوار هستند.

هنگامی که نخبگان نظامی دو طرف یا تمام طرف ها از چیزی مطمئن هستند، مشتاق تر می شوند که آن چیز را شروع نمایند و کمتر پیش می آید که درباره آن چیز گفت و گو نمایند زیرا فکر می نمایند با جنگیدن دستاورد بهتری خواهند داشت. برعکس، به صلح بدبینانه نگاه می گردد. حتی بدبین بودن یک طرف به جنگ می تواند یاری نماینده باشد: آن طرف بدبین برای مذاکره مشتاق تر خواهد بود و حتی ممکن است یک توافق نامطلوب را فقط برای جلوگیری از بروز جنگ بپذیرد. اما هنگامی که یک طرف در میدان جنگ یک پیشروی ناگهانی و چشمگیر می نماید این منطق ممکن است از بین برود: طرف خوشبین به جنگ با افزودن سریع بر خواسته های خود حتی فرصت مذاکره را به طرف بدبین به جنگ نمی دهد. بعضی تحلیلگران نگران هستند به خاطر همه گیری ویروس کرونا در دنیا بین روابط چین و ایالات متحده اتفاق های اینچنینی رخ دهد. ایالات متحده در حال حاضر دارد یک بحران داخلی را تجربه می نماید و بعضی می ترسند، چین همه گیری ویروس کرونا را امتیازی برای خود تلقی کند و قدرت نظامی را در غرب اقیانوس آرام به کار گیرد.

اما آنچه که از دید این تحلیلگران دور مانده است، این است که کووید 19 تمام قدرت های عظیم و متوسط را کم و بیش به یک اندازه تضعیف نموده است و هیچ کشوری از این همه گیری امتیاز و بهره معناداری در قبال دیگر کشورها نمی برد. تمام کشورهای دنیا دلیل کافی برای بدبین بودن به توانایی های نظامی خود و آمادگی کلی شان برای شروع جنگ دارند.

محققان بارها و بارها مستندسازی نموده اند که چگونه جنگ شرایط لازم برای شیوع بیماری ها چه در میان نظامیان و چه در میان شهفرایندان گرفتار در جنگ را فراهم می نماید. اما به ندرت می توان یک مطلب مستند یافت که نشان دهد همه گیری ها باعث بروز جنگ شده اند یا در میانه یک بیماری همه گیر یک جنگ شروع شده است. این موضوع که بیماری مارش های جنگی را کند می نماید تا حدی به این خاطر است که جنگ وابسته به نیروی انسانی است. هنگامی که افراد بیمار هستند در میدان جنگ خوب عمل نخواهند کرد. بروز بیماری در ارتش در سال هایی که منتهی به جنگ دنیای اول شد، خسارات زیادی به کشورها زد و ارتش ها بیش از آنکه در جنگ نیروهایشان را از دست بدهند بر اثر بیماری آنها را از دست می دادند. همین حالا هم همه گیری ها برای ارتش یک تهدید جدی است و به عنوان نمونه در ناوهای هواپیمابر ایالات متحده و فرانسه صدها تن از نظامیان این دو کشور آلوده به ویروس کرونا شده اند. البته در زمان های همه گیری، جنگ های زمینی در مناطق شهری همچنان بیشترین خطر را برای نظامیان دارد. جنگ های زمینی که در حال حاضر در دنیا وجود دارد در شهرهای کشورهای فقیر است. کشورهایی که منابع بهداشت عمومی کمی دارند یا اصلاً این منابع را ندارند. جنگ های زمینی همچنین معمولاً اسیر و زندانی دارند و هر کدام از این اسرا و زندانیان می تواند آلوده به ویروس و بیماری باشند. یک واکسن ممکن است خاتمه تمام این مسائل را حل نماید اما احتیاط بیش از حد احتمالاً مانع خواهد شد که واکسن فراوریی بسرعت مورد استفاده قرار بگیرد.

مهم ترین دلیل که بیماری مانع بروز جنگ می گردد اقتصاد است. حتی چین که توانسته فرایند همه گیری ویروس کرونا را کنترل نموده و کاهش دهد و اقتصاد خود را بازگشایی کند تا سال ها بعد از این همه گیری آسیب خواهد دید. این همه گیری به فراوری ناخالص داخلی چین در سه ماهه اول 2020 بشدت آسیب زده و به 40 سال رشد مداوم مالی این کشور سرانجام داده است. شرکای تجاری چین هم به خاطر اینکه برای بسیاری از تجهیزات لازم مقابله با ویروس کرونا به چین وابسته بودند، آسیب جدی دیده اند و مطمئناً واردات خود را کاهش خواهند داد. چین که یک کشور متکی به صادرات است از این پس مجبور خواهد بود به بازارهای داخلی خود اتکا کند؛ اتفاقی که سال ها قبل از سوی پکن تجربه شده بود اما موفقیت محدودی داشت. حتی پس از آنکه واکسن کووید 19 کشف گردد و به فراوری انبوه برسد مسائل مالی دنیا برای سال ها بعد باقی خواهد ماند. کشورها از این بحران با بدهی های کلان خارج خواهند شد و سال ها باید این بدهی ها را بپردازند و همین مسأله یک دلیل دیگر برای بدبین بودن به شروع جنگ است.

منبع: Foreign Affairs